Σύμβολο της αθάνατης ελληνικής μαγκιάς. Της ελευθερίας. Καθρέφτης όλων εκείνων των συναισθημάτων, ασυμβίβαστων ψυχών που... καμώθηκαν κοιτάζοντας το λιμάνι. Ο Ολυμπιακός της εργατιάς, της προσφυγιάς, της φτώχειας... Ο σύλλογος που λες και δημιουργήθηκε για να εκφράσει όλα τα ''θέλω'' ανθρώπων που γεννήθηκαν για να μοχθούν στη ζωή...
10 Μαρτίου 1925. Στη ταβέρνα του Μοίρα. Μια φιλική παρέα θέλει να... λύσει την παρεξήγηση που έχει προέκυψει μεταξύ των δυο αθλητικών συλλόγων της πόλης. Παρεξήγηση που κάνει τις δυο ομάδες μια. Ο αεροπόρος Νότης Καμπέρος έχει την ιδέα. Είναι ο... νονός. ''Ολυμπιακός'' λέει και ο Μιχάλης Μανούσκος ολοκληρώνει "ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ''. Με χρώματα το κόκκινο και το λευκό. Ο Γιάννης Ανδριανόπουλος (ο δεύτερος απο τα δυο θρυλικά αδέρφια) ήταν από καιρό... ερωτευμένος με τη λονδρέζικη Άρσεναλ. Δεν χρειάστηκε πολύ, λοιπόν, για να διαλέξει. Όπως δεν χρειάστηκε πολύ για να διαλέξει και η Ελλάδα τη μακράν καλύτερη ομάδα της. Που να ήξεραν και οι ίδιοι οι ''γονείς'' του ''Θρύλου'', αλήθεια, πως εκείνο το απόγευμα η συνάντησή τους θα έγραφε ιστορία.
Από τη δεκαετία του '30 το όνομα του Ολυμπιακού παίρνει τεράστιες διαστάσεις. Η ομάδα του λιμανιού τα βάζει με τους αστούς της Αθήνας (Παναθηναϊκός), ταξιδεύει στη Θεσσαλονίκη, επικρατεί της άλλης μεγάλης ομάδας των προσφύγων (Αεκ) και αυτό είναι μόνο η αρχή... Μετά τη δύσκολη δεκαετία του '40 απογειώνεται. Τον πόλεμο που παραλίγο να κόψει την Ελλάδα σε μικρά κομμάτια τον ακολουθεί μια τρομακτική απογείωση. Οι Χέλμηδες, δυο πανέξυπνοι άνθρωποι, αναλαμβάνουν τον σύλλογο και τη δεκαετία του '50 φτίαχνουν μια καταπληκτική ομάδα, που σαρώνει πρωταθλήματα. Ο Θρύλος του Ρωσσίδη, του Μπέμπη, του Δαρίβα... Ο Πειραιάς καμαρώνει γι' αυτούς. Και στις προπονήσεις στο κάρβουνο του Καραϊσκάκη συγκεντρώνονται 10-15 χιλιάδες άνθρωποι για να δουν από κοντά τους ''ηρωες'' της γειτονιάς που έχουν κάνει τα ''πρωταθλήματα'' περίπατο. Άλλες εποχές. Ιδιαίτερες, τίμιες, ρομαντικές.
Όσον αφορά τα πρωταθλήματα (ποδοσφαίρου), αυτά έχουν της εξής μαθηματική ιδιαιτερότητα: Από τα 73 που έχουν διεξαχθεί στη Ελλάδα, τα 37 τα έχει κατακτήσει ο Ολυμπιακός και τα 36 μαζί όλοι οι υπόλοιποι. Ποιός να συγκριθεί μαζί του, λοιπόν; Ποιός να συγκριθεί με τη αυθεντική ελληνική όψη ενός αληθινού αιώνιου νικητή; Ο Ολυμπιακός βέβαια, όπως και οι άλλοι, εδώ και τριάντα σαράντα χρόνια έχει γυρίσει για τα καλά τη σελίδα του. Από την εποχή του καπετάν Νικόλα Γουλανδρή στη σημερινή του παντοδύναμου Σωκράτη Κόκκαλη διάγει πλέον μια εποχή που λειτουργώντας επαγγελματικά, πολλές φορές θυμίζει περισσότερο εταιρεία, παρά εκείνο το ''σύμβολο'' της πρώτης εποχής.Κι αυτό, όμως, το κάνει καλά. Πολύ καλά. Πολύ καλύτερα από τους... άλλους, αφού σήμερα δεν υπάρχει ισχυρότερο brand name στην Ελλάδα από τον Ολυμπιακό. Δεν υπάρχει κάποια κοινωνική ομάδα ισχυρότερη απο αυτόν. Περισσότεροι από πέντε εκατομμύρια άνθρωποι δηλώνουν υποστηρικτές του. Κάποτε ο Σταύρος Νταϊφάς, στο ''Αγλαμαίρ'', σε μια κουβέντα με φίλους του προσπαθούσε να εξηγήσει τι σημαίνει να είσαι πρόεδρος αυτού του συλλόγου. ''Αν βγω στη Πανεπιστημίου να περπατήσω και έχω δίπλα μου τον πρωθυπουργό (σ.σ: τον Ανδρέα Παπανδρέου) οι άνθρωποι που θα τρέξουν προς το μέρος μου για να με χαιρετήσουν ή ακόμη και να με... βρίσουν θα είναι τριπλάσιοι από εκείνοι που θα κάνουν το ίδιο για τον Αντρέα'' είχε πει. Ίσως ο καλύτερος ορισμός που έχει δοθεί ποτέ για μια ομάδα όπως ο Ολυμπιακός!
Από την εβδομαδιαία εφημερίδα ''FAQ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου